Makina Hatıraları V.2
Dayandıkları verinin kaynağı ne olursa olsun, Refik Anadol’un 10 yılı aşkın süredir üzerinde çalıştığı eserlerin ve bilimsel araştırmaların temel sorularından biri ‘insanlığın mirası’ olarak kabul edebileceğimiz hatıra, bilgi, arşiv ve tarihle hislerimizi harekete geçiren ilişkiler kurabilmenin olasılığıdır.
Serginin “Düşler” bölümünde yer alan ve ‘yapay zeka sineması’ olarak tanımlanan “Makine Hatıraları v.2” geçmişle geleceğin iç içe geçtiği bir anlatıdan doğar. ‘Keşfetme’ ile ‘öğrenmenin’ neredeyse eş zamanlı gerçekleştiği ve kısa bir zaman diliminde çok büyük yol kat etmiş bir bilim dalı olan uzay biliminin bugününü anlayabilmek için tarihini ve geleceğini aynı anda düşünmemiz gerekir. “Makine Hatıraları v.2”, çok boyutlu ve uzay temalı bir yapay zeka spekülasyonunu yenilikçi bir sinematik estetikle sunmayı amaçlar. Bunu yaparken de hem uzay bilimini hem de en son sinema teori ve tekniklerini kullanarak fütürist bir görselleştirme deneyimi yaratır.
Ünlü film ve medya profesörü Gene Youngblood’ın “Genişletilmiş Sinema” teorisinde irdelediği gibi, yeni teknolojileri eski bilgi ve mekanlara entegre edebilmek suretiyle geleceğe yönelik bilinç sistemleri yaratmak, bir ‘tasarım bilimcisi’ olan çağdaş yönetmenin amacı olmalıdır. Bu enstalasyonda Anadol ve ekibi, bilinçli bir şekilde tasarlanmış yapay zeka buluntularından oluşan görsel hikayeleri bir araya getirerek seyirciyi, yıllardır biriktirdiği uzay anılarını ‘hatırlayan’ bir makinenin belleğinde 15 dakika geçirmeye davet eder. Eser bu bağlamda Youngblood’ın öngördüğü kolektif bilinci hem kelimenin tam anlamıyla ‘evrensel’ hem de deneysel bir biçimde temsil eder. VR, AR veya XR gibi aparatlara bağımlı olmadan da fiziksel ve zahirî mekanların kesiştiği noktada deneyimlenebilen bir sinema fikrini ortaya atarak geleneksel bir hikayeden ziyade kolektif bir hissiyat doğurmaya çalışır.
Enstalasyona hazırlanma sürecinde ham verinin bir sinema deneyimine dönüşmesini sağlayan aşamaların dokümantasyonu esere eşlik eden ekranlarda seyirciyle paylaşılıyor. StyleGAN2 ADA, NVIDIA DGX Station, 500 TFLOPS Yapay Zeka gücü, NVIDIA RTX GPU gibi dünyanın en hızlı sonuç veren ve son teknoloji yapay zeka araçlarıyla boyutsal indirgeme algoritmaları, Refik Anadol Studio’nun Google AI, Google Arts & Culture ve NVIDIA ile yıllardır devam eden ortak çalışmaları sayesinde, son derece karmaşık ve büyük veri kümelerini görselleştirmek için kullanıldı.
“Makine Hatıraları v.2” aynı zamanda Anadol’un Kuzey Amerika’da en çok ses getiren sergilerinden biri olan ilk yapay zeka sineması spekülasyonu “Makine Hatıraları v.1: New York”un bir uzantısıdır. 2019 yılında New York Chelsea Market’te sergilenen ve üç ay içinde binlerce seyirci tarafından ziyaret edilen eser, Refik Anadol Studio’nun halka açık veri tabanlarından topladığı 113 milyondan fazla New York görselinin yapay zeka algoritmalarından geçirilmesi ve makinenin bu verileri kullanarak ‘rüya görmesinin’ sağlanmasıyla yaratıldı.
Süre : 18:00
Ses Tasarımı : Kerim Karaoğlu
//
MACHINE MEMOIRS V2.0
Regardless of the source of the data they are based on, one of the fundamental questions that Refik Anadol’s body of work has been raising for more than ten years is the possibility of establishing relationships with memories, information, archives and histories – all of which we can call “the heritage of humanity.” Anadol states that he does not make a clear distinction between these concepts, and explains his vision of the triangle of artificial intelligence, big data, and art as follows: “With so many tools at our disposal, from artificial intelligence to machine learning, from the latest data visualization techniques to artistic creativity, it is both a responsibility and an unlimited trigger of imagination to preserve the data on space-machine- human relations as much as possible and carry it into the future.”
Machine Memoirs v.2, which is an “AI cinema” in the Dreams section of the exhibition, is born from a narrative in which the past and the future are intertwined. Space exploration has come a long way in a very short period of time and it is a discipline where exploration and learning take place almost simultaneously. In order to understand the present day of space explorations, we also need to think about the history and the future at the same time. Machine Memoirs v.2 aims to present a multidimensional and space-themed artificial intelligence speculation with an innovative cinematic aesthetic while creating a futuristic visualization experience using space science and the latest cinematic theories and techniques.
As the film and new media professor Gene Youngblood explored in his theory of “Expanded Cinema,” we need to be able to create a novel form of collective consciousness that integrates new systems and technologies with old information and spaces. According to him, this should be the goal of the contemporary director who we should define as a “design scientist.” In this context, the work represents the collective consciousness predicted by Youngblood both “universally” and experimentally. Here, we speculate a cinematic experience that aims to create a feeling rather than a traditional narrative and that can be experienced at the intersection of physical and virtual spaces without depending on apparatuses such as VR, AR or XR.
The documentation of the transformation of the raw data into a cinematic experience during the preparation process is shared with the audience on the screens accompanying the work. In order to understand this complex spatial structure visually, the Refik Anadol Studio team was able to utilize dimensional-reduction algorithms, such as cuml-UMAP, projecting to a navigable 3-dimensional universe, using StyleGAN2, NVIDIA DGX Station, 500 TFLOPS of AI power, and the world’s fastest workstation for leading-edge AI research & development, thanks to long-term collaborations with Google and NVIDIA.
Machine Memoirs v.2 is also an extension of Anadol’s first AI cinema speculation which was unveiled at Artechouse New York in 2019. The exhibition, which was visited by thousands of people over three months, was Anadol’s biggest exhibition in North America to date. Using over three million photographic images of New York collected from publicly available databases, a synesthetic reality experiment was created in which machines dreamt about the city. For Machine Memoirs v.2 at Pilevneli, Anadol transformed millions of space images into an artistic experience using a similar technique.
